Mensen leven niet alleen. Wij zijn allemaal verbonden met elkaar en staan altijd in verhouding tot een ander. Ieder mens heeft een plek in zijn systeem van herkomst (het gezin). Er dient sprake te zijn van ordening, waardoor ieder zijn eigen plek binnen het systeem kan innemen. Het kennen van de eigen plek en het gekend worden in de eigen plek geeft acceptatie, zingeving en ruimte. Systemisch werken heeft als doel veelal verborgen dynamieken en blokkades op te sporen binnen het systeem zodat deze zichtbaar en geïntegreerd kunnen worden waardoor de energie weer vrijuit kan stromen. Het effect is helend, niet alleen voor degene die de opstelling meemaakt, maar ook voor het omliggende systeem.

Alle mensen handelen op onbewust niveau vanuit een onvoorstelbaar sterke liefde voor de andere mens en het hele systeem. Deze liefde is in het dagelijks leven niet altijd (meer) voelbaar, maar wanneer we het energieveld in stappen komt deze liefde vaak als een krachtige gids naar boven. Vanuit liefde voor de ander zijn wij bereid grote concessies te doen, onszelf te verloochenen, het lot van een ander te dragen, ziek te worden of de ander zelfs te willen volgen in de dood. Je kunt je voorstellen dat deze voorbeelden een systeem behoorlijk uit evenwicht kunnen brengen.

Familieleden of gezinsleden krijgen mogelijk te maken met relatieproblemen, gedragsproblemen, emotieregulatie-problemen, rouw en depressie of onverklaarde lichamelijke klachten. Als kinderen deze problemen ervaren, laten zij als spiegels van het systeem als het ware de pijnpunten in het hele systeem zien. Problemen van kinderen staan vanuit de systemische visie namelijk niet op zichzelf en het kind is niet volledig verantwoordelijk voor de oplossing hiervan. Vandaar dat we in de praktijk niet alleen met kinderen werken als er een opstelling gedaan wordt, maar eveneens en zelfs liever met de ouders.